Eskiden sadece gökyüzü vardı şimdi yıldızlarıda görüyorum...

Şimdi yani hayatlar var önümde.eskinin izlerini taşıdığım...uzun bir yol,yaşanacak bir hayat var...beyaz sayfalara yer verdiğim kalbimin kapısını umuda,sevgiye ve dostluğa açtığım.yaşadığımı yeni yeni anlıyorum içime dolarcasına...gülmek için nedenlerimin olduğunu ve hayatın her damlasında gülmeyi anlıyorum.hayatın benden aldıklarına inat her anımda gülümsüyorum...

DüŞün...

Kim üzebilir seni senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?

Kim mutlu edebilirseni,sen hazır değilsen?

Kim yıkar,yıpratır seni,sen izin vermezsen?

Kim sever seni,sen kendini sevmezsen?

Herşey sende başlar,

sende biter...

yeterki yürekli ol,

tükenme,tüketme,tükettirme

içindeki yaşama sevgisini...

Hep hatırla,

Ya çaresizsiniz.ya çare'sizsiniz'....

Ruhumun derinliklerindeyim yine

oturdum,seni düşünüyorum

siyah siyah...

Ne gökyüzü eskisi kadar mavi

ne de yıldızlar eskisi kadar parlak.

Seni uzaktan sevmek kaderimse benim,

bu sevda tüketecekse yüreğimi

Böyle hergece ayrılık acısıyla sabahlayıp,

akşamları buluşma hayalleri kuracaksam

Bırak,bırak bitsin bu sevda...

kediler...

masumiyet hiç bu kadar acı, gözyaşı ise hiç bu kadar akmamıştı....

mutluyum...

mutluyum...mutlu olmak için nedenlerim var ya sizin?

unutulmayan dostluklara yer verilir yürekte unutulmaz ömür yettikçe...

mutluluktan kareler...

dostluk,arkadaşlık.....

dostluk yüceltir insanı aslında...yalnızlığında elini uzatıcağın sıcak bir yürek ....sevindiğinde,üzüldüğünde yanında olan bir dost...en mutsuz anlarında yürekten söylenen bir çift söz unutturur aslında herşeyi...belki de iyileştirir bütün yaralarını ve dostluk her damlasın da huzur ve güven verir insana.....

mutluluk diyarına doğru....

mutluluk acılar gibi gelip geçici hayatta..yaşamak lazım acılar gibi mutluluğu da tüm yüreğinle mutlulukta insanlar için unutmamalı hayatın her damlasın da...tıpkı sert esen bir rüzgarın ardın dan çıkan güneş gibi acılardan ve hasretlerden sonra mutlu olmalı öğrenmeli ....yaşamalı yaşayabildiği tüm güzellikleri insan...mutlu olunca da paylaşmalı dostların la sevdiklerinle...çünkü mutluluk paylaştıkça çoğalır....öğrenmeli bilmeli insan...

geç gelen sonbahar...

bi anda gelen hüzünler mi acıtır insanın canını bir anda mı yıkılır insan....mutludur aslında kendi gönlünce.etrafta olanlar dan habersiz. yalnızdır....oysa dönüp baktımı arkasına yalnızlığı görür..geç gelen bir sonbahardır aslında..habersiz...beklenmedik bi anda savurur yapraklarını birer birer...hasretler başlar zamanla belki bir el götürür onu uzaklara...bekler yaşadıkça gelmesini ama gelen yoktur çünkü artık yalnızdır insan.alışmıştır gidenlerden gelen olmayın ca bir avuç umut bile kalmamıştır içinde.hasretler başlar bundan sonra....

sevgi paylaştıkça çağalır...

sevgi ekmek.....

sevgi siz yaşarmı insan?mutlu olabilir mi?hayatımız da sevginin yeri ni dolduran varmıdır hüzünden başka.ya hüzünler onlar da sevgi kadar değerlimidir yaşamda...mutlu olmak için yaratılmıştır insan, sevmek için...sevmek için nedenler bulalım yaşamdan.mutlu olmak için sırlar arayalım.yaşamın bize verdiği o müthiş anlardan esinlenelim.bir kedinin uyurken huzur bulmasından,hasretini çektiğinin gelmesinden,ve hayatta olmanın neşesinden...

yaşamak için nedenler bulun kendinize.mutlu olmak için.... vazgeçmeyin hiçbirşeye bir yudum sevgi ekmeyi...çünkü sevgi çözer bence bütün sıkıntıları ve mutlu eder insanı...hediyedir aslında doğa yı sevmek için insanları sevmek için...bazen bir dosttan gelen sevgi bazen bir anneden ...hepsi aynıdır aslında alabildiğine ...sıcak bir sevgi besler insanı sever bütün benliğinle...işte sevgi böyle bir hediyedir insana...